Anwaltskanzlei Claus J. Peters
Anwaltskanzlei Claus J. Peters
>
Zurück zur Übersicht
>
Terug naar de overzicht
Transport
en
verjaring
Op
grensoverschrijdende
transporten is de CMR (Convention on the Contract for the International
Carriage
of Goods by Road) als dwingend internationaal recht van toepassing. De
oorspronkelijke
tekst van de CMR is in het Engels en het Frans gesteld.
Door
de vertaling in het Duits
of het Nederlands komt het tot afwijkende interpretaties; daarnaast
wordt deze
Europese wetgeving door aanvullende nationale wetgeving verschillend
uitgewerkt. Een van de belangrijkste verschillen treedt op bij de
verjaringsproblematiek.
Ten
aanzien van de verjaring
van vorderingen bepaald artikel 32 lid 1 sub c CMR, dat de
verjaringstermijn
een jaar bedraagt en deze termijn drie maanden na het geven van de
vervoersopdracht begint te lopen. Er is dus in feite sprake van een
verjaringstermijn
van 15 maanden nadat de vervoersopdracht is gegeven.
Artikel
32 lid 3 CMR bepaalt
dat ten aanzien van de schorsing en stuiting van de verjaring het recht
van de
bevoegde rechter van toepassing is. Indien een Duitse rechter bevoegd
is van de
vordering kennis te nemen, dan moet men beseffen dat de verjaring niet
– zoals
in het Nederlandse recht - door middel van een aangetekende brief
gestuit kan
worden, maar zulks volgens het Duitse recht (§ 209 BGB)
slechts door het aanspannen
van een civiele procedure kan geschieden.
Duitse
debiteuren weten dit
maar al te goed en proberen daarom door niet te reageren op aanmaningen
en/of
door langdurige onderhandelingen de afwikkeling van een vordering op de
lange
baan te schuiven om uiteindelijk een beroep op verjaring te kunnen
doen.
Hiermee oogsten zij maar al te vaak succes!
Welk
nationaal recht van
toepassing is, wordt bepaald aan de hand van het criterium waar de
karakteristieke
prestatie is verricht. Indien de vracht in Duitsland is opgehaald of
indien
deze op een eindbestemming in Duitsland is afgeleverd, dan is Duits
recht van
toepassing. Maar zelfs wanneer een Nederlandse vervoerder voor een
Duitse opdrachtgever
groente naar Spanje gaat laden om deze vracht vervolgens naar Polen te
brengen,
dan zal – zoals de ervaring leert – een Duitse
rechter meestal concluderen, dat
Duits recht van toepassing is, omdat in dit geval de in Duitsland
gevestigde opdrachtgever
debiteur van de te betalen vrachtprijs is.
Conclusie:
Met
het oog op de vrij korte verjaringstermijn is een goed debiteurenbeleid
van uitermate
groot belang. Vaak geven de vervoerders de vordering te laat uit
handen, zodat
men dan alleen nog maar kan vaststellen dat de vordering is verjaard.